Gençlik merkezlerinde görev yapan eğitmenlerin yaşam kalitesi ve yaşam doyum düzeylerinin incelenmesi
Özet Görüntüleme: 31
/ 
PDF İndirme: 24
DOI:
https://doi.org/10.70736/jrolss.591Anahtar Kelimeler:
Spor eğitmeni, yaşam doyum, yaşam kalitesiÖzet
Bu çalışma, Van ilinde gençlik ve spor merkezlerinde görev yapan eğitmenlerin yaşam kalitesi ve yaşam doyum düzeylerini incelemeyi amaçlamaktadır. Gençlik merkezlerinde çalışan spor eğitmenlerin yaşam kalitesinin yüksek olması, mesleki motivasyonlarını artırarak gençlere sundukları hizmetin niteliğini güçlendirebilir. Spor Eğitmenlerin fiziksel sağlıkları, psikolojik iyi oluşları, sosyal ilişkileri ve ekonomik güvenlik algıları, yaşam kalitelerini ve iş tatminlerini doğrudan etkileyebilir. Araştırmaya, Van Gençlik ve Spor İl Müdürlüğü ve ilçe müdürlüklerinde görev yapan 101 eğitmen gönüllü olarak katılmıştır. Araştırmada Dünya Sağlık Örgütü Yaşam Kalitesi Ölçeği Kısa Formu (WHOQOL-Bref) ve Yaşam Doyumu Ölçeği (YDÖ) kullanılarak değerlendirilmiştir. Veriler SPSS 22.0 programı ile analiz edilerek Mann Whitney U testi ve Pearson korelasyon testi uygulanmıştır. Bulgular, kadın eğitmenlerin ekonomik kalite algılarının erkeklerden anlamlı düzeyde yüksek olduğunu göstermektedir. Ayrıca, ekonomik güvenlik ve genel yaşam kalitesi arttıkça yaşam doyumunun da yükseldiği saptanmıştır. Eğitmenlerin psikolojik iyi oluş, sosyal destek ve çevresel koşulları yaşam doyumlarını belirleyen önemli faktörlerdir. Çalışma sonuçları, eğitmenlerin mesleki tatminlerini artırmaya yönelik destekleyici politikalar geliştirilmesi gerektiğini göstermektedir. Fiziksel ve psikolojik iyilik hallerini güçlendirmek amacıyla sosyal destek programları ve ekonomik teşvikler önerilmektedir.
Referanslar
Aydıner Boylu, A. (2007). Ailelerin yaşam kalitelerini etkileyen bazı objektif ve subjektif göstergelerin incelenmesi. (Yayımlanmamış doktora tezi). Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Aile, Ankara.
Beutell, N. J., & Wittig, J. (2008). Work-family conflict, work-family synergy, and well-being among dual-earner couples. Journal of Family and Economic Issues, 29(3), 446-460.
Cecen-Erogul, A. R., & Dıngıltepe, T. (2012). Parçalanmış ve tam aileye sahip ergenlerin yaşam doyumu düzeyleri ile yaşam kalite düzeylerinin karşılaştırılması. İlköğretim Online, 11(4), 1077-1086.
Cohen, S., & Wills, T. A. (1985). Social support and stress: A review. Psychological Bulletin, 98(2), 310–357. https://doi.org/10.1037/0033-2909.98.2.31
Çakıroğlu, A. (2007). Türkiye’de yaşam kalitesi ve mutluluk arasındaki ilişki (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Orta Doğu Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Dağlı, A., & Baysal, N. (2016). Yaşam doyumu ölçeğinin Türkçe’ye uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 15(59), 1250-1263. https://doi.org/10.17755/esosder.263229
Diener, E. D., Emmons, R. A., Larsen, R. J., & Griffin, S. (1985). The satisfaction with life scale. Journal of Personality Assessment, 49(1), 71-75.
Diener, E. (1984). Subjective well-being. Psychological Bulletin, 95, 542–575.
Diener, E., & Suh, E. (1997). Measuring quality of life: Economic, social, and subjective indicators. Social Indicators Research, 40, 189-216.
Diener, E., & Biswas-Diener, R. (2002). Will money increase subjective well-being? Social Indicators Research, 57(2), 119-169. https://doi.org/10.1023/A:1014411319119
Diener, E., & Seligman, M. E. P. (2004). Beyond money: Toward an economy of well-being. Psychological Science in the Public Interest, 5(1), 1-31. https://doi.org/10.1111/j.0963-7214.2004.00501001.x
Diener, E., Gohm, C. L., Suh, E., & Oishi, S. (2000). Similarity of the relations between marital status and subjective well-being across cultures. Journal of Cross-Cultural Psychology, 31(4), 419-436.
Diener, E., Suh, E. M., Lucas, R. E., & Smith, H. L. (1999). Subjective well-being: Three decades of progress. Psychological Bulletin, 125(2), 276-302. https://doi.org/10.1037/0033-2909.125.2.276
Dünya Sağlık Örgütü (DSÖ). (2023). WHOQOL: Measuring quality of life. https://www.who.int/tools/whoqol Erişim tarihi: 11.06.2023.
Erdoğan, İ. (1998). SPSS kullanımı örnekleriyle araştırma dizaynı ve istatistik yöntemleri: Empirik bilimsel araştırmanın temel ilkeleri ve sorunları. Konya: Emel Matbaası.
Haybron, D. M. (2004). Happiness and the importance of life satisfaction. Department of Philosophy, Rutgers University, 1, 22.
Kahneman, D., & Deaton, A. (2010). High income improves evaluation of life but not emotional well-being. Proceedings of the National Academy of Sciences, 107(38), 16489-16493. https://doi.org/10.1073/pnas.1011492107
Lachman, M. E., & Teshale, S. (2013). When is the time to act? How time and responsibility can shape the quality of life of working adults. Journal of Applied Psychology, 98(6), 1217-1233.
Lin, N. (1976). Foundations of social research. McGraw-Hill Companies.
McGinnity, F., & Russell, H. (2008). Gender differences in the effects of employment and income on well-being. European Sociological Review, 24(3), 269-283. https://doi.org/10.1093/esr/jcn042
Myers, D.G. and Diener, E. (1995). Who is happy? Psychological Science, 6(1), 10-16.
Proctor, C., Linley, P. A., Maltby, J., & Port, G. (2017). Life satisfaction. Encyclopedia of Adolescence, 2(1), 2165-2176. https://doi.org/10.1007/978-3-319-32132-5_125-2
Shin, D. C., & Johnson, D. M. (1978). Avowed happiness as an overall assessment of the quality of life. Social Indicators Research, 5, 475-492.
Tokay Argan, M., Argan, M., & Kurulgan, M. (2008). Kitaplara ilişkin biçimsel özelliklerin okuyucu tutumları üzerine etkisi. Bilgi Dünyası, 9(1), 179-206.
Turhan, F. H. (2018). T.C. Gençlik ve Spor Bakanlığına bağlı gençlik merkezlerinde çalışan gençlik liderlerinin yaşam kalite düzeylerinin incelenmesi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Tütüncü, M. (2012). Yönetici ve çalışanların psikolojik iyi olma ve stres düzeyleri açısından karşılaştırılması. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Veenhoven, R. (1996). The study of life-satisfaction. Eötvös University Press.
Veenhoven, R. (2007). Subjective measures of well-being. In Human well-being: Concept and measurement (pp. 214-239). London: Palgrave Macmillan UK.
WHOQOL Group (1995) The World Health Organization Quality of Life assessment position paper from the World Health Organization. Social Science & Medicine 41, 1403.
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2025 ROL Spor Bilimleri Dergisi
Bu çalışma Creative Commons Attribution 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
