Oyun tabanlı öğrenme yaklaşımının okul öncesi öğrencilerinin öğrenme tercihlerine etkisi
Özet Görüntüleme: 428
/ 
PDF İndirme: 272
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.6883134Anahtar Kelimeler:
Oyun, Oyun ile öğrenme, Oyun tabanlı öğrenme, Okul öncesi eğitimÖzet
Oyun Tabanlı Öğrenme dijital oyunların sınıf içerisine gerçekten dahil olduğu yaklaşımdır. Bu oyunlar genellikle belli bir konuyla ilgili öğrencilerin ilgilerini çekerek ve motivasyonlarını arttırarak ders sürecine daha fazla dahil olmalarına imkân tanırlar. Oyun Tabanlı Öğrenme bir konuyu öğretebilmek için bir bilgisayar oyununun kendi avantajlarından faydalanarak o konunun öğretilmesinde kolaylık sağlar. Bu oyunları eğitim ortamında kullanarak, öğrencilerin kritik düşünme becerilerinde ve problem çözme becerilerinde cesaret kazanmaları beklenir. Bu araştırmanın temel amacı, oyun tabanlı öğrenme ve öğretme modelinin okul öncesi çocuklarının öğrenme tercihlerine etkisini teorik ve uygulamalı olarak incelemektir. Araştırmanın çalışma grubuna, yarı yapılandırılmış görüşme formu ve gözlem formu uygulanmıştır. Araştırmada verilerin analizinde çocukların öğrenme tercihlerine ilişkin hazırlanan gözlem formunda yer alan maddelerin normal dağılım gösterip göstermeme durumu için Shapiro-Wilks değerine bakılmıştır. Normallik testleri doğrultusunda gözlem formundaki maddelerin normal dağılım göstermediği görülmüştür. Öğrenme tercihleri ile ilgili hazırlanan gözlem formunda deney ve kontrol grubundaki çocukların puanlarını karşılaştırmak için Mann Whitney U-Testi, grupların kendi içindeki ön test ve son test puanlarını karşılaştırmak için ise Wilcoxon İşaretli Sıralar Testi uygulanmıştır. Yarı yapılandırılmış görüşme formundan elde edilen veriler içinde betimsel ve içerik analizi yöntemi kullanılmıştır. Araştırmada sonucunda, çocukların ön test-son test tercih ettikleri öğrenme yollarına ilişkin puanları arasında anlamlı farklılığın son test lehine olduğu görülmektedir (z=-6.042, p≤0.05).Buradan hareketle, oyun tabanlı öğrenme-öğretme modelinin uygulandığı deney grubu çocukların tercih ettikleri öğrenme yollarına katkı sağladığı söylenebilir. Çocukların ön test-son test tercih ettikleri öğrenme yollarına ilişkin puanları arasında anlamlı farklılık görülmemiştir (z = -5.854, p >0.05). Kısacası mevcut eğitim programı kapsamında yürütülen etkinliklerin çocukların tercih ettikleri öğrenme yolları üzerinde herhangi bir etkisi olmamıştır.
Referanslar
Akbayrak, N. and Turaşlı, N. (2017). Investigation of the effect of game-based environmental activities on environmental awareness of preschool children. Journal of Early Childhood Studies, 1(2), 239-258. https://doi.org/10.24130/eccd-jecs.196720171240
Aksoy, N.C. (2014). The effect of digital game-based mathematics teaching on 6th grade secondary school students' achievement, achievement motivation, self-efficacy and attitude characteristics. (Unplashed doctoral thesis). Gazi University Institute of Educational Sciences, Ankara.
Aral, N., Gürsoy, F. & Köksal A. (2001). Game in preschool education. YA-PA Publications, Istanbul.
Avcı, Ü., Sert, G., Özdinç, F. & Tüzün, H. (2009). The effects of educational computer games in ınformation technologies course. Ninth International Educational Technologies Conference, 6-8 May, Ankara.
Bayırtepe, E. and Tüzün, H. (2007). Theeffects of game based learning environments on students achievement and self-efficacy in a computer course. Hacettepe University Faculty of Education Journal, 33(2), 41-54.
Bakar, A., Tüzün, H. & Çağıltay, K. (2008). Students' views on the use of educational computer games: Example of social studies lesson. Hacettepe University Faculty of Education Journal, 35(1), 27-37.
Boyraz, B. and Dolunay, A. (2014). Pre-modeling and 3D printer applications in sculpture art. Ulakbilge Journal of Social Sciences, 2(3), 70-80. https://doi.org/10.7816/ulakbilge-02-03-05
Büyüköztürk, Ş. (2013). Handbook of data analysis for the social sciences (18th ed.). Ankara: PegemA Publishing.
Bottino, R. M., Ferlino, L., Ott, M. & Tavella, M. (2007). Developing strategic and reasoning abilities with computer games at primary school level. Computers & Education, 49(4), 1272-1286. https://doi.org/10.1016/j.compedu.2006.02.003
Cheung, R.H.P. (2018). Play-based creativity-fostering practices: the effects of different pedagogical approaches on the development of children’s creative thinking behaviours in a Chinese preschool classroom. Pedagogy, Culture and Society, 26(4), 511-527. https://doi.org/10.1080/14681366.2018.1424725
Çakır, R. and Akbaş, O. (2013). Examination of high school students' learning styles according to some variables. Mehmet Akif Ersoy University Journal of the Faculty of Education, 25(2).
Çakmak, M. (2000). Mathematics teaching and active learning techniques in primary education. Journal of Gazi University Faculty of Education,20(3).
Çankaya, S. and Karamete, A. (2008). The effect of educational computer games on students' attitudes towards mathematics lesson and educational computer games. Journal of Mersin University Faculty of Education, 4(2).
Çelebi-Öncü, E. and Özbay, E. (2005). Game for preschool children. Root Publishing, Ankara.
Demirel, Ö., Seferoğlu, S. S. & Yağcı, E. (2003). Instructional technologies and material development. Ankara: Pegem A Publications..
Dönmez-Usta, N. and Turan-Güntepe, E. (2016). Learning with game design: Developmental stages example. 7th World Conference on Learning, Teaching and Educational Leadership, Hungary.
Garris, R., Ahlers, R. & Driskell, J. G.(2002). Motivation and Learning: A researchand practise model. Simulation and Gaming, 33(1).
Gözalan, E. and Koçak, N. (2014). Investigation of the effect of the game-based attention training program on the vocabulary knowledge levels of five-six-year-old children. Karamanoğlu Mehmetbey University, Journal of Social and Economic Research,16(1).
Kirriemuir, J. and McFarlane, A. (2004). Literature review in games and learning (Futurelab Series, Report 8). Bristol, UK: Futurelab.
Koçyiğit, S., Tuğluk, M. N. & Kök, M (2007). Play as an educational activity in the development process of the child. Journal of Kazım Karabekir Education Faculty, 16(2).
Landreth, G., Homeyer, L. & Morrison, M. (2006). Play as the language of children’s feelings. Play from birth to twelve. Contexts, perspectives and meanings. (Edt: D. P. Fromberg and D. Bergen). New York, NY: Routledge.
Lim, C.P., Nonis D. & Hedberg J. 2006. Gaming in a 3d multiuser virtual environment: Engaging students in science lessons. British Journal of Educational Technology, 37(2).
Mann, B.D., Eidelson, B.M., Fukuchi, S.G., Nissman, S.A., Robertson, S. & Jardines, L. (2002). The development of an interactive game-based tool for learning surgial management algorithms via computer. The American Journal of Surgery, 108(2).
Melendez, W.R., Beck, V. & Fletcher, M. (2000). Teaching social studies in early education. USA: Delmar Th omson Learning.
Mutlu, M. and Aydoğdu, M.(2003). Kolb's experiential learning approach in science education. Pamukkale University Faculty of Education Journal, 1(13).
Özyürek, A. and Çavuş, Z.S (2016). Examining the use of the game as a teaching method by primary school teachers, Kastamonu Education Journal,24(5).
Özbey, Ç. (2004). Constructive solutions to children's problems. Istanbul: Inkılâp Publications.
Pilten, P. and Pilten, G. (2003). Evaluation of school-age children's perceptions of the concept of play and their game preferences. Mersin University, Journal of the Faculty of Education, 9(2).
Roskos, K.A. and Christie, J. F. (007). Play and literacy in early childhood: research from multiple perspectives. (Eds. Roskos ve Christie). Routledge, Taylor and Francis Group, New York and London.
Saban, A. (2000). The learning-teaching process. Ankara: Nobel Publishing.
Sezer, H. and Şahin, H. (2016). The use of 3D printing material in education qua valley. World of Medical Education, 15(46).
Swindells, D. and Stagnitti, K. (2006). Pretend play and parents view of social competence: The construct validity of the child-initiated pretend play. Australian Occupational Th erapy Journal, 53(1).
Shaffer, D.W., Squire, K.R., Halverson, R. & Gee, J. P.(2005). Video games and the future of learning. Phi Delta Kappan, 87(2).
Şaşmaz, Ö. F. and Erduran, D. (2004). The effect of teaching with educational games on academic success in science lesson, sun and system and planets, Ondokuz Mayıs University Faculty of Education Journal,18(3).
Tashakkori, A., Teddlie, C. & Teddlie, C. B. (1998). Mixed methodology: Combining qualitative and quantitative approaches (Vol. 46). sage.
Turgut, H. and Yılmaz, S. (2010). Creation of ecologically based children's playgrounds. Third National Black Sea Forestry Congress, 4(2).
Tüzün, H., Arkun, S., Bayırtepe, Yağız, E., Kurt, F. &Yermeydan-Uğur, B. (2008). Evaluation of computer games for learning about mathematical functions. İmanager's Journal of Educational Technology, 5(2).
Ülküdür, M. A. and Bacanak, A. (2013). Comparison of project-based learning activities and game-based learning activities in the preparatory dimension. Journal of Bayburt Education Faculty, 8(1).
Walsh, G., McGuinness, C. & Sproule, L. (2017). It’s teaching but not as we know it: using participatory learning theories to resolve the dilemma of teaching in play-based practice. Early Child Development and Care ISSN: 0300-4430.
Wood, E. and Atfield, J. (2003) Play, learning and the early childhood curriculum. London: Chapman.
Yeşilyaprak, B.(2003). Guidance services in education-developmental approach. (Seventh Edition). Ankara: Nobel Press.
Yiğit, A. (2007). The effect of computer aided educational mathematics games on achievement and permanence at the second grade primary education level. Çukurova University Institute of Social Sciences, Adana.
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2022 ROL Spor Bilimleri Dergisi
Bu çalışma Creative Commons Attribution 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
