Sekiz haftalık submaksimal kuvvet antrenmanlarının jandarma komando birliklerinde görev yapan personelin atış isabet oranına etkisi
Özet Görüntüleme: 196
/ 
PDF İndirme: 110
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.10886485Anahtar Kelimeler:
Aerobik, Atış, İsabet, Komando, JandarmaÖzet
Bu çalışmanın amacı; 8 haftalık submaksimal kuvvet antrenmanlarının Jandarma Komando Birliklerinde görev yapan personelin atış isabet oranına etkisini incelemektir. Çalışmaya 80 katılımcı gönüllü olarak katılmıştır. Aerobik dayanıklılık 20 metre mekik koşu testi ile, maksimal kuvvet testleri (1TM) tekrar yöntemi ile elde edilmiştir. Atış testi, 6 dk içinde 1000 m tüfekli ve teçhizatlı koşunun ardından 200 metreden yatarak desteksiz 3 atış yapılarak test edilmiştir. Kuvvet parametreleri çökme-kalkma, göğüs itiş, bacak uzatma, sırta çekiş, uzanarak bacak bükme, aşağı çekiş, göğüs kası çalışması ve oturarak göğüs itiştir. Kuvvet antrenmanlarının şiddeti ilk 4 haftada %80-85, sonraki 4 haftada %90 olarak uygulanmıştır. Set sayısı 3, tekrar sayısı 6, dinlenme süresi 3 dakikadır. Deney grubu kuvvet antrenman protokolünü, kontrol grubu günlük eğitim programlarında yer alan spor faaliyetlerini yapmışlardır. Sekiz haftalık antrenmanların bitiminde atış testi, 20 metre mekik koşu testi ve kuvvet parametrelerini 1TM‘leri son test olarak ölçülmüştür. Grup içi ön test-son test değerleri bağımlı örneklem T-Testi, gruplar arası verilerin analizi için bağımsız örneklem T-Testi kullanılmıştır. Kuvvet antrenmanları sonrasında yapılan atış testinde deney grubunun hedefteki vuruş sayısının 2,37±0,58, kontrol grubunun ise 1,47±0,71 olduğu görülmüştür. Sonuç olarak, uygulanan kuvvet antrenmanın 1TM’ler ve atış isabet oranın olumlu etkisi olduğu görülmüştür.
Referanslar
Atasever, G. (2019). Elit biathlon sporcularında nabız aralıklarına göre hedef atış isabet yüzdelerinin karşılaştırılması. [Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi].
Ball, K., Best, R. &Wrigley TV. (2003). Body sway, aim point fluctuation and performance in rifle shooters: Inter- and intra individual analysis. Journal of Sport Science 21, 559- 566.
Brown M. J., Tandy, R. D., Wulf, G. & Young, J. C. (2013). The effect of acute exercise on pistol shooting performance of police officers. Motor Control, 17(3), 273-282.
Brzyckı M. (1993). Strength testing-predicting a one-rep max from reps-to-fatigue. Journal Of Physical Education, Recreation & Dance, 64(1), 88-90.
Carlton, S. D. & Orr, R. M. (2014). The impact of occupational load carriage on carrier mobility: A critical review of the literature. International Journal Of Occupational Safety And Ergonomics, 20(1), 33-41.
Dündar, U. (2015). Antrenman Teorisi. 9. Basım.
Erdoğan, M., Sağıroğlu, İ., Şenduran, F., Ada, M. & Ateş, O. (2016). Elit atıcıların el kavrama kuvveti ile atış performansları arasındaki ilişkinin incelenmesi. İstanbul Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi, 6(3), 22-30
Evans, R. K., Scovılle, C. R., Ito, M. A. & Mello, R. P. (2003). Upper body fatiguing exercise and shooting performance. Military Medicine, 168(6), 451-456.
Gıl-Cosano, J., Orantes-Gonzalez, E. & Heredıa-Jımenez, J. (2019). Effect of carrying different military equipment during a fatigue test on shooting performance. European Journal Of Sport Science, 19(2), 186-191.
Günay, M. & Mansur, O. (1999). Artan direnç egzersizleri ve genel maksimal kuvvet antrenmanlarının kuvvet gelişimi, istirahat nabzı, kan basınçları, aerobik-anaerobik güç ve vücut kompozisyonuna etkileri. Gazi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 4(4), 21-31.
Hoffman, M. D., Gılson, P., Westenburg,T. & Spencer, W. (1992). Biathlon shooting performance after exercise of different intensities. International Journal Of Sports Medicine, 13(3), 270-273.
Kelleran, K. J., Sloniger, M. A., MacDonald, H. V. & Watkins, B. A. (2011). Effect of an acute bout of intense physical exertion on shooting accuracy in police officers: current and recruits. Medicine and Science in Sports and Exercise, 43(5), 704
Ito, M., Sharp, M., Johnson, R., Merullo, D. & Mello, R. (1999). Rifle shooting accuracy during recovery from fatiguing exercise. U.S. Army Research Institute of Environmental Medicine.
Leger, L. A. & Lambert, J. (1982). A maximal multistage 20-m shuttle run test to predict VO2max. European Journal Of Applied Physiology And Occupational Physiology, 49(1), 1-12.
Mirzakhani, N., Haddadiniya, A., Aghdaei, M., Shamsipour Dehkordi, P., & Pashmdarfard, M. (2023). Predicting the Shooting Accuracy of Soldiers Based on Physical Fitness Factors and Brain-Behavioral Personality Traits. Iranian Journal of War and Public Health, 15(2), 159-165.
Ojanen, T., Häkkinen,K., Hanhikoski, J. & Kyröläinen, H. (2020). Effects of Task-Specific and Strength Training on Simulated Military Task Performance in Soldiers. International Journal of Environmental Research and Public Health 17(21): 8000.
Ramsbottom, R., Brewer, J. & Williams, C. (1988). A progressive shuttle run test to estimate maximal oxygen uptake. British Journal Of Sports Medicine, 22(4), 141-144.
Robınson, J., Roberts, A., Irvıng, S. & Orr, R. (2018). Aerobic fitness is of greater importance than strength and power in the load carriage performance of specialist police. International Journal Of Exercise Science, 11(4), 987.
Selçuk, M., Bilen, M., Temur, H. B. & Öner, S. (2018). Türk biathlon milli takiminda yer alan sporcularin bazi kuvvet değerlerinin atiş performansina etkilerinin incelenmesi. Gaziantep Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi, 3(1), 54-63.
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2024 ROL Spor Bilimleri Dergisi
Bu çalışma Creative Commons Attribution 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
