2004’ten 2024’de Türk spor federasyonlarında özerkliğin incelenmesi
Özet Görüntüleme: 138 / PDF İndirme: 110
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.10044098Anahtar Kelimeler:
Bağımsızlık, özerklik, spor federasyonlarıÖzet
Ulusal Spor Federasyonları (USF) sorumlu oldukları spor dallarının yönetimi ve denetiminden sorumlu yegâne kuruluşlardır. Dolaysıyla USF’lerin, doğru yapılanması büyük önem arz etmektedir. Uluslararası bağlamda USF’ler için öne çıkarılan yapılanma şekli ise siyasi ve ekonomik baskılardan arındırılmış özerk yapılanmadır. Bu nedenle araştırmada; Türkiye’de USF’lere özerklik hakkının tanındığı 2004 yılından itibaren günümüze kadar ilgili yasa ve yönetmeliklerde yapılan değişikliklerin, uluslararası ve ulusal bağlamda özerkliğin gereklilikleri çerçevesinde değerlendirilmesi amaçlanmaktadır. Bu amaç doğrultusunda çalışmada nitel araştırma yöntemlerinden doküman analizi metodu kullanılmıştır. 2004 yılından itibaren günümüze kadar çıkarılan yasa ve yönetmelikler incelenerek ulusal ve uluslararası bağlamda spor yönetiminde özerklik temel kriterleri çerçevesinde değerlendirilmiştir. Elde edilen veriler betimsel analiz yöntemlerinden tematik derleme deseni kullanılarak incelenmiştir. Araştırma bulgularında göre, Türkiye’deki USF’lere 2004 yılında verilen özerkliğin ilerleyen yıllarda, Tahkim Kurulu’nun yapısı, başkan adaylığı kriterlerini belirleme yetkisinin ellerinden alınması, Spor Hizmetleri Genel Müdürlüğü’nün (SHGM) Federasyon Genel Kurullarında sahip olduğu delege sayısı, Gençlik ve Spor Bakanı’na, Sportif Değerlendirme ve Geliştirme Kurulu raporu ile verilen yetki ve genel sekreterlik makamının sahip olduğu yetki aracılığıyla zayıflatıldığı söylenebilir. Sonuç olarak, başta özerk federasyonlardan bağımsız federasyonlara geçiş sürecinde yapılan değişiklikler olmak üzere USF’ere özerklik hakkının ilk olarak tanındığı 2004 yılından günümüze kadar ilgili yasa ve yönetmeliklerde yapılan değişikliklerle USF’lerin özerkliğinin giderek zayıflatıldığı ve siyasete daha bağımlı hale getirildikleri söylenebilir.
Referanslar
Avcı, M. (2012). Spor federasyonlarının hukuki niteliği, idari teşkilat içerisindeki konumu ve bağımsızlığı sorunu. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası, 70(2), 3-20.
Chappelet, J. L. (2010). Autonomy of sport in Europe. Council of Europe Publishing.
Chappelet, J. L., & Kübler-Mabott, B. (2008). The international olympic committee and the olympic system: the governance of world sport. Routledge.
Çolakoğlu, T., & Erturan, E. E. (2009). Spor Federasyonlarının özerkleşmeleri ve hukuksal boyutunda spor hukuku gereksinimleri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 8(27), 323-335.
Enjolras, B., & Waldahl, R.H. (2010). Democratic governance and oligarchy in voluntary sport organizations: the case of the norwegian olympic committee and confederation of sports. European Sport Management Quarterly, 10(2), 215-239.
Erdoğdu, A. (2013, Nisan 25). Spor federasyonlarının genel kurullarına ilişkin. TBMM Soru Önergesi. http://www2.tbmm.gov.tr/d24/7/7-30085s.pdf
Erturan, E. E., & Yenel, F. (2004). Federasyon başkanlarının spor federasyonlarının özerkliğine ilişkin görüşlerinin değerlendirilmesi. Gazi Beden Eğitim ve Spor Bilimleri Dergisi, 8(1), 71-87.
Fişek, K. (2003). Devlet politikası ve toplumsal yapıyla ilişkileri açısından, dünyada ve türkiye’de spor yönetimi. Mart Matbaası.
Geeraert, A., Mrkonjic, M., & Chappelet, J. L. (2015). A rationalist perspective on the autonomy of international sport governing bodies: towards a pragmatic autonomy in the steering of sports. International Journal Of Sport Policy and Politics, 7(4), 473-488.
Green, M., & Collins, S. (2008). Policy, politics and path dependency: Sport development in Australia and Finland. Sport Management Review, 11(3), 225–251.
Habertürk (2022, Temmuz 05). TFF başkan adayı Haluk Ulusoy açıklamalarda bulundu. http://www.haberturk.com/spor/futbol/haber/1094838-tff-baskan-adayi-haluk-ulusoy-aciklamalarda-
Hürriyet (2021, Temmuz 05). TFF kongresinde yüzyılın çalımı. http://www.hurriyet.com.tr/spor/futbol/29376517.asp
Hylton, J. G. (2017). How FIFA used the principle of autonomy of sport to shield corruption in the Sepp Blatter era. Maryland Journal of International Law, 32(1), 134-158.
İmamoğlu, F. (2011). Türkiye’de sporun yönetsel yapısı içinde spor federasyonları. Gazi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 16(2), 3-10.
Kocamaz, S., Çolakoğu, T., & Erturan-Öğüt., E. E. (2013). Türk spor federasyonlarının özerklik sonrası değişimi. Gazi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 18(4), 7-26.
Lucidarme, S., Babiak, K., & Willem, A., (2018). Governmental power in elite sport networks: A resource-dependency perspective. European Sport Management Quarterly, 18(3), 348-372.
Milliyet (2023, Temmuz 05). Yeniden Demirören. http://www.milliyet.com.tr/yeniden-demiroren---2079320-skorerhaber/
Ming, L., MacIntosh, E., & Bravo, G. (2012). International spor management. Human kinetics.
Parasız O. (2015). Bağımsız spor federasyonlarının spor genel müdürlüğü ile ilişkilerinin analizi [Yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi]. Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
Pardo, A., Román-Viñas, B., Ribas-Barba, L., Roure, E., Vallbona, C., & Serra-Majem, L. (2014). Health-enhancing physical activity and associated factors in a Spanish population. Journal of Science and Medicine in Sport, 17(2), 188–194.
Serarslan, Z. M. (2005). Spor yönetimi ve örnek olay analizi. Morpa Yayınları.
Sümer, R. (1990). Türkiye’de spor yönetiminin tarihsel gelişimi ve sporda demokrasi. Güven Kitabevi.
Tortop, N., Aykaç, B., Yayman, H., & Özer, M. A. (2014). Mahalli idareler. Nobel Yayıncılık.
Yenel, İ. F., & Parasız, Ö. (2019). Türk spor yönetimi. Gazi Kitabevi.
Zeimers, G., Lefebvre, A., Winand, M., Anagnostopoulos, C., Zintz, T., & Willem, A. (2020). Organisational factors for corporate social responsibility implementation in sport federations: a qualitative comparative analysis. European Sport Management Quarterly, 1-21.
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2023 ROL Spor Bilimleri Dergisi
Bu çalışma Creative Commons Attribution 4.0 International License ile lisanslanmıştır.